KISS WITH A FIST

(ph. My Mum / wearing Bershka % jacket, Zara % trousers, second-hand sweater, SIX gloves, New Yorker scarf, St.Olivier boots via eButy.pl)

I like many things. I like tea, I like waking up in the morning, I like singing in my kitchen songs from Disney fairytales. And I like testing my things out. Whenever I have a new bag, trousers, jacket, shoes I give them a 'Survival Test'. My Survival Test can be held only once for some time since it's all about going to another city. Krakow is just too secure, I know it too well. I know most of the streets, I know my schedule, I know how to get everywhere, I know which tram I should always take. It's like my home, it's like a big fluffy and soft rug. Wheras any other city....now, that's where real life begins, the land of unknown. Only there I can actually find the real value of a thing. My surival test is quite short - it takes only a day. I test things in the most harsh and horrible way - I have no mercy, cause it's all about survival. My test tells me everything since surviving one day with when I'm travelling, that's a big achievement. Now, take these shoes I'm wearing in today's post.

 

Lubię wiele rzeczy. Lubię herbatę, lubię budzić się wcześnie rano, lubię śpiewać w kuchni piosenki z bajek Disneya. Lubię też testować mój dobytek. Kiedy pojawia się u mnie nowa torba, buty, spodnie, płaszcz, staram się robić im 'Bezwzględny Test na Przeżycie' (nazwa własna). Oczywiście Bezwzględny Test na Przeżycie mogę przeprowadzać tylko raz na jakiś czas, bo wymaga on opuszczenia mojego miasta. Kraków jest zbyt bezpieczny, zbyt przewidywalny, zbyt "mój". Zero zaskoczenia, znam prawie wszystkie ulice, znam mój plan dnia, mam znajome i sprawdzone ścieżki, wiem, do którego tramwaju wsiąść. Kraków jest jak moje mieszkanie, jak wielki, pluszowy, miękki dywanik. Tymczasem inne miasto (nawet miasteczko położone od niego rzut beretem), to już co innego. Tu dopiero zaczyna się prawdziwa szkoła życia, ten nieznany ląd, te niespodzianki z każdej strony. Mój Bezwględny Test na Przeżycie trwa tylko jeden dzień, ale przy testowaniu (i tylko wtedy) nie wiem co to litość i współczucie, bo inaczej cała jego nazwa nie miałaby najmniejszego sensu. Podróżować ze mną łatwo nie jest, więc gratuluję z całego serca każdej rzeczy, która owe podróżowanie przetrwała. Gratuluję też dzisiejszym butom.

Maybe you know, maybe not - yesterday I went to Warsaw to take part in a photoshoot for Glamour magazine with three other lovely girls - Macademian Girl, Maff and Jessy. (I'll be making a whole post about it with backstage photos and a video when the magazine issue is out (probably the end of February) so I'll tell you more about it later. Actually, you can check out my Facebook page, cause I have posted a few picks already)(Now, all I want to say is that it was a wonderful experience. Honestly speaking whenever I went to Warsaw for some 'fashion' events or photoshoots, I would always come back a little bit dissapointed. People from fashion industry always seemed so cold, with their noses stuck up high, too busy to talk to you, too busy to give you a smile. It was like a huge hybrid, I always had the impression they just didn't want to let you in their world. And yep, I could literally name few people who I remember as warm, smiling and just open. And that's why I just can't tell you how thankful I am to all Glamour crew, girls, the makeup artist, the hair stylist and Marcin who took the photos. It was just a pleasure to be there. Finally, feeling just good. But nuff said, I just continue my story about Survival Test). So yes, I took the train and of course, I soon as I got to the capital, I lost my way (how unusual). I'm making some progress though because I actually took the right tram. I got lost as soon as I left it. Snow, freezing cold and nobody who I asked knew the address I was given. So I spent about half an hour in this surrounding. Then it was a little bit of running, a little bit of jumping, walking during the breaks on the photshoot and coming back home. My boots passed the test - I didn't posoizgancsid, I didnt fall and my legs don't hurt. Well done and big congrats.

 

Być może wiecie, być może nie - w środę uczestniczyłam w sesji zdjęciowej dla magazynu Glamour razem z Macademian Girl, Maff I Jessicą (Szykuję cały post ze zdjęciami zza kulis plus filmikiem, umieszczę wszystko już po wyjściu na rynek marcowego numeru, który ukazuje się pod koniec lutego. Kilka zdjęć z "backstage'u" możecie zobaczyć na moim fanpage'u)(Jedyne, co chcę teraz powiedzieć, to że było to naprawdę fantastyczne doświadczenie. Szczerze mówiąc, za każdym razem, kiedy wracałam z Warszawy po jakimś wydarzeniu związanym z modowym światkiem, byłam nieco rozczarowana. Ludzie z tej branży zawsze wydawali mi się i oschli, i zimni, zbyt zajęci, żeby porozmawiać, zbyt zajęci, żeby nawet się uśmiechnąć. Pewnie, na swojej drodze spotkałam niesamowitych i przemiłych osobników, ale muszę tu troszeczkę zgeneralizować, żeby w pełni pokazać Wam, jak strasznie jestem zadowolona z ostatniej środy. Wielkie podziękowania dla całej ekipy Glamour, dziewczyn, Anety, Konrada i Marcina, który robił nam zdjęcia. To była przyjemność być w takim towarzystwie i czuć się po prostu...dobrze :) Ale o tym wszystkim opowiem Wam potem, teraz wracam do Wielkiego Testu.) Po dotarciu do W., wsiadłam do tramwaju i się zgubiłam (a to niespodzianka). Czynię jednak postępy, bo tramwaj wybrałam dobry, gorzej już było ze znalezieniem budynku. Spędziłam więc około pół godziny w towarzystwie śniegu, mrozu i ludzi, którzy, ku mojemu zrozpaczeniu, nie orientowali się w topografii swojego miasta. A potem było trochę biegania, trochę chodzenia w kółko, skakania i na końcu powrót do domu. Buty test zdały - ani się nie poślizgnęłam, ani nie wylądowałam z twarzą śniegu, ani nawet moje nogi nie zdawały się takie obolałe. Cóż mi pozostało innego do zrobienia, niż złożenie butom serdecznych gratulacji i życzenie im powodzenia w przyszłości.