<i>About me / O mnie</i>

 It all started in 2009 - I was only thirteen and extremely bored during my winter break. I only discovered fashion blogs and fell in love with them to such an extend that I decided to create my own one. It was not a fancy beginning of my blogging adventure nor there was an ideology that stood behind my decision - I just liked it. And now, I still think it should be all about fun.

I truely started to write on my blog in 2011 - something more than just a "I'm wearing..' label under each photo. It took me almost two years to feel secure on my website and come to a unbelievable conclusion (sic!) that this is my space to create anything. Writing develops a different type of connection with the readers - a stronger, more sensual and personal one. There is no way I could hide my bad mood behind the words, I'm extremely exposed but at the same time more real for my recipients.

I write about simple things - I want my blog to be a site you read and relax or have a good laugh.  So I chit-chat with my readers and talk to them in  a way I would talk to my friends.

When it comes to inspiration I think it is literally everywhere - you just need to have your eyes and mind open. Who knows, maybe your train ride home will bring you the greatest inspiration ever?
I am often more influenced by written words than just pictures. It is magical how words can trigger a whole vision in your head - not only image but also mood, sound or smell. It is like a little wake up gymnastics for your mind - it makes you work creatively.
I am in love with everything connected with the 1950s - aesthetics, fashion, movies, music. Sometimes I feel as if I was born in the wrong decade. My heart definitely belongs to William Wyler's reality.

Wszystko zaczęło się podczas ferii zimowych w 2009 roku - miałam trzynaście lat i nudziłam się przeokropnie. Właśnie z tych nudów przeglądałam bez celu różne strony internetowe i przez przypadek natknęłam się na blogi o modzie. Szybko się w nich zakochałam i tak powstało moje miejsce w globalnej wiosce. Nie był to raczej szczególnie wysublimowany początek przygody z blogowaniem, nie stała też za moją decyzją żadna ideologia - po prostu sprawiało mi to przyjemność. I nadal sprawia.

Pisanie na blogu zaczęłam traktować serio w 2011 roku -  zaczęło się tu pojawiać się coś więcej niż jedno zdanie pod zdjęciem : "Mam na sobie...". Potrzebowałam dwóch lat, żeby na mojej stronie poczuć się bezpiecznie i dojść do niesamowitego i zaskakującego (sic!) wniosku, że to w końcu moje miejsc, gdzie mogę tworzyć, cokolwiek tylko zechcę. Tekst pisany wytwarza inny typ zażyłości z czytelnikami - silniejszy, bardziej uczuciowy i osobisty. Nie da się ukryć złego humoru, problemów czy czasami głupich powodów do radości - pisanie demaskuje człowieka, ale przez to zbliża go do odbiorcy.

Mówię o rzeczach prostych - zawsze miałam nadzieję, że blog będzie miejscem, gdzie można i coś poczytać, i się pośmiać, i się zrelaksować. Nie tworzę więc sztucznego dystansu z moimi czytelnikami, ale "rozmawiam" z nimi jak z najlepszymi przyjaciółmi, bo od zawsze doceniałam ich wsparcie i serdeczność, którą mnie obdarzają.

Kiedy ktoś mnie pyta o moje inspiracje, zawsze załamuję ręce, bo trudno wymienić ich jedno konkretne "źródło". One są wszędzie, wystarczy mieć oczy i uszy otwarte. Kto wie, może któraś z kolei  jazda do domu tramwajem dostarczy niesamowitych pomysłów? :)

Częściej inspiruje mnie słowo pisane niż obrazy. Byłabym jednak małą hipokrytką, gdybym z radością stwierdziła, że nic mnie one nie obchodzą  - w końcu cały mój pokój jest obklejony wycinkami i zdjęciami, niczym jeden wielki moodboard. Słowa mają jednak pewną moc - jedno zdanie, a nawet wyraz potrafi stworzyć w umyśle całą wizję - nie tylko pojawia się obraz, ale też zapach, a nawet muzyka czy nastrój. To trochę jak poranna gimnastyka dla mózgu :)

Jestem absolutnie zakochana we wszystkim (prawie!) związanym z latami 50. - estetyce, modzie, filmach, muzyce. Czasami wydaje mi się, że przyszło mi się urodzić nie w tej dekadzie, co trzeba. Moje serce zdecydowanie należy do rzeczywistości Williama Wylera.