HOW MUCH CAN YOU HANDLE?

(ph. Basia Zielińska / wearing second-hand shirt, second-hand sweater, ModMod skirt Gatta tights, Vagabond shoes)

If someone could see my process of dressing up in winter, he could easily compare it to getting ready for a battle with enemy's army of at least 500 000. Winter's cold is not something you can play around. It's vicious, unpredictable and can cause you headache if not something worse than this. So first you put all these lotions and potions on your skin that claim to protect it - I always start using them after I freeze my nose to death, I should probably get an award for my logicity. When you're done, all sticky and looking like a Rudolf the red nosed reindeer, you may proceed to the next phase - putting all the layers of clothes on your poor little body. If you see me hanging around in the middle of winter wearing just a light dress, be aware of the fact that underneath this dress I resemble more of a Eskimo. I should probably get another award - this time it should be 'How much clothes can you handle ?". My layering consists of two light strapless thisrts, one normal tight tshirt, one blouse, sometimes two, a tight cardigan and sometimes a sweater on top of it. Wearing such armour I can start choosing the outfit I'm gonna show to the world. I only sometimes look as if I ate too much or was pregnant. But seriously who would care about such details? At least I'm ready for the winter battle!

Moje przygotowania do wyjścia w okresie zimowym można by porównać do przygotowań do kampanii wojennej z armią wroga liczącą ponad pięćset tysięcy. Zima, jakkolwiek kochana i piękna by nie była, ma również swoje ciemne strony. Jest nieprzewidywalna, czasem złowroga, zdarza jej się komuś coś odmrozić albo obdarować bólem głowy. Spotkania z nią to żadne spontaniczne randki,  bo długi proces "od człowieka normalnego do człowieka nieprzypominającego już człowieka" trzeba przejść za każdym razem, kiedy chce się wychylić nos za drzwi. Najpierw więc nakłada się te wszystkie kremy, które krzyczą z etykietek, że nie dopuszczą do odmrożenia naszych cennych nosów (Moja żelazna logika każdego roku sprawia,ze najpierw odmrażam sobie nos, a potem dopiero stosuje kremy, które miały do tego nie dopuścić) Człowiek już się więc klei i przypomina Rudolfa czerwononosego, można wtedy przystąpić do drugiej fazy, a mianowicie "zawarstwiania się". Jeśli pod koniec grudnia będę gdzieś na zdjęciach sobie biegać w zwiewnej sukni, to nie dajcie zwieść się pozorom - pod sukienką zapewne będzie znajdowała się misterna konstrukcja Eskimosa, która zazwyczaj zaczyna się od dwóch podkoszulków na ramiączkach i obcisłej czarnej bluzki, ale jak się człowiek rozkręci to dorzuci i podkoszulek, i kardigan i sweter jeszcze na to, jeśli się tylko da. Dopiero w tak stworzonej zbroi można zacząć się zastanawiać, co tak naprawdę światu pokazać. Czasami tylko, tak "zawarstwiona", przypominam kobietę w ciąży, ale któż by się przejmował takimi szczegółami, kiedy żadne mrozy mi nie straszne?