From Rome with love part II

Spending time here, in Rome, seems to be just too good to be real. It' like - you wake up and from the very first seconds you lead this perfect, so weirdy perfect, life - you drink cappuccino in the bar near your appartment, eat some biscotti and you're off to school where you learn so many things. And then, when you're walking back home, everybody smiles to you (which is even more weird), you eat some pizza and finish with the perfect mix of gelati flavours: bacio and lampone. And then you're back in your appartment, ready to do some homework and work with your Italian Vogue. In the afternoon it's time for wandering the streets, you pass Piazza Venezia, Fontanna di Trevi, Piazza di Spagna and then you just lose your way to discover the most adorable places in the city. In the evening though, you go running with Gnarls Barkley in your headphones (and he's screaming "ruuun!" to the rhytm of the music to make you maltreat your legs even more) and while you're stretching in a very awkard way you have the view of lightened Colosseo in front of you. 

La dolce vita? Just give me Gregory Peck. But seriously, that's what I've been doing for the past one and a half week. Scary, scary, scary.

Spędzanie czasu w  Rzymie wydaje się zbyt piękne, żeby było prawdziwe. Zrywasz się rano i już z pierwszą sekundą wiedziesz to perfekcyjne, tak dziwnie idealne, życie - rano wypijasz cappuccino w barze za rogiem, jesz biscotti i biegiem przemierasz rzymskie uliczki, żeby dostać się do szkoły. Kiedy idziesz już do domu, wszyscy obdarzają cię uśmiechem (to jest nawet dziwniejsze), potem zamiawasz kawałek pizzy, aby potem zakończyć rytuał żywieniowy wielką porcją lodów o wybitnym miksie smaków - bacio i lampone. Jesteś już w domu, masz chwilę, aby powtórzyć lekcje i popracować nad pięknym włoskim Vogue'iem. Po południu wybierasz się na "wycieczkę krajoznawczą" (i "ludzioznawczą"), mijasz Piazza Venezię, Fontannę di Trevi, Schody Hiszpańskie, a potem gubisz się (już umyślnie!!!), aby odkrywać te najpiękniejsze zakątki miasta. Wieczorem natomiast, w ramach projektu autodestrukcji, idziesz pobiegać, a w Twoim słuchawkach  Gnarls Barkley krzyczy "ruuuun!" w rytm piosenki, zachęcając Cię przy tym do całkowitego zmaltretowania Twoich kończyn dolnych. Przechodzisz następnie do tej mniej męczącej części aktywności fizycznej, czyli rozciągania. I myśl, że jest to bardzo nieudolne i pokraczne rozciąganie, rekompensuje Ci widok oświetlonego w nocy Koloseum.

La dolce vita? Jeszcze tylko Gregorego Pecka mi tutaj brakuje. Ale tak już na serio (chociaż i tak wiecie, że chyba nigdy nie będzie tu na serio) - żyję sobie w taki oto sposób już od ponad tygodnia i jedyne, co mi się ciśnie teraz na usta, to PRZERAŻAJĄCE.

The bridge just in front of the Castel Sant'Angelo - some days ago I watched here the new Woody Allen's movie "To Rome with love". I just need to mention two things: 1) I want to congratulate myself since I understood more than 90% of the dialogues (in Italian) - that means I don't have to cry over my language level. 2) Watching a movie in Rome about Rome was just a priceless experience (even though I paid four euros for the ticket) and during it I played with myself (that's what weirdos do) a little game - guessing the Rome spots from each scene. I did pretty well.

Most przy zamku św. Anioła - to tutaj kilka dni temu oglądałam nowy film Woody'ego Allena "To Rome with love". 1) Chcę tu sobie serdecznie pogratulować, bo zrozumiałam 90% dialogów, a więc nie jest ze mną tak źle. 2) Samo oglądanie filmu o Rzymie w Rzymie było bezcennym doświadczeniem (chociaż bilet kosztował cztery euro), a podczas seansu grałam sama ze sobą (dziwaki już tak mają) w odgadywanie miejsc nakręcenia danej sceny.

Here I'm chilling out (with a totally natural pose, duh!) in the park near Castel Sant'Angelo. It's a beautiful place, full of shade (= something you love when it's so hot) and wonderfully green grass. I'm wearing Reserved tshirt and Stylestalker skirt.

Tutaj wypoczywam sobie (w zupełnie naturalnej i bezpretensjonalnej pozie) w parku koło zamku św. Anioła. To piękne miejsce, pełne cienia (= wybawienia podczas upału) i niesamowicie zielonej trawy (nie pytajcie mnie, skąd ta nagła egzaltacja roślinnością). Mam na sobie podkoszulek Reserved i cekinową spódnicę Stylestalker.

I spend some hours studying really really hard with my Vogue, of course. I decided to write down all the words from the articles that I don't know and study them by heart. Who cares that one day I won't be able to tell you the Italian word for "first aid", let's say. I'll always know how to say "the chainy-strap of the bag", though.

Po południa spędzam nad hardą nauką, ale żeby tak smutno nie było, przyjemne łączę z pożytecznym i powoli tłumaczę artykuły z włoskiego Vogue'a. Co z tego, że kiedyś zapewne polegnę przy jakimś najprostszym słówku, skoro będę wiedziała jak powiedzieć "łańcuch-pasek na ramię od torebki"?

Na pytania pod poprzednim postem odpowiem, jak tylko znajdę troszeczkę więcej czasu! Do zobaczenia! :)