TELL ME WHY

I did it. I bought Nike shoes. Yes, I know that the vision of me landing on the moon is seriously more probable than me wearing this type of shoes, I don't know what happened, I love them. Maybe it's because I'm such a pathetic fashion victim and I really couldn't choose any more pathetic and popular trend to become my 'discovery' this season or maybe because lately I transformed into the person I would kill with no doubt a few months ago - you know, this annoying type of person who cheerfully says sport is fun (?!) and wakes up a couple of minutes earlier to stretch her body (?!?!). This is what I became - a monster.

Zrobiłam to, kupiłam Nike'i. Wiem, że bardziej prawdopodobna jest wizja mnie lądującej na księżycu niż  noszącej takie buty, ale coś się w moim mózgu poprzestawiało, pomieszało i doprawdy jestem w nich zakochana. Zdaję sobie sprawę, że ten zakup tylko utwierdza wszystkich, że zasługuję na nagrodę Pierwszej Ofiary Mody, ale tak to zazwyczaj bywa, że na moje "wielkie odkrycia" sezonu wybieram akurat te najbardziej oklepane i popularne. Dochodzi do tego jednak też druga sprawa, a mianowicie poderzewam, że kupno butów był tylko "efektem ubocznym" mojej transformacji w osobę, którą zabiłabym z przyjemnością jeszcze kilką miesięcy temu -  tą, która z uśmiechem na ustach twierdzi, że sport to przyjemność (?!), a ustawiając budzik, w głowie zawsze ma dodatkowe piętnaście minut na rozgrzewkę (?!?!). Oto kim się stałam - istnym potworem.

My list of physical activies used to be pretty much the same all the time: running to catch the bus, stretching during rush hours in the tram and moving hangers in the second-hand stores. And I was really satisified with these. My school girlfriends were always with me and we all used to support each other during PE classes - the bench we would sit on, played a major part in our social lifes. But suddenly, I don't know why, more and more of them started exercising. Somebody signed up for gymnastics. Another person started dancing. The women I used to see in TV, they were all grinning and saying that the "dog asana" changed their life and the others, in the magazines, were ensuring me that there's no better way to deal with stress than run at 4.30 AM. Everybody exercised. Not only did they exercise, but they all seemed to enjoy it! Together with my few friends we were the last ones on the battlefield.

Przez większość życia lista moich aktywności fizycznych ograniczała się do podbiegania do autobusu, ćwiczeń rozciągających/siłowych praktykowanych w tramwaju szczególnie w godzinach szczytu oraz przekładania wieszaków w ciucholandach. To mi w zupełności wystarczało. Wśród koleżanek zawsze znajdowałam zrozumienie, a lekcje wf-u spędzane z trzydziestoma innymi dziewczynami na ławeczce sprawdzały się świetnie jako pomoc w zaciśnianiu relacji towarzyskich. W pewnym momencie jednak ławeczka, ku mojemu przerażaniu, zaczęła pustoszeć. Ktoś zapisał się na gimnastykę. Jeszcze kto inny tańczył. Wszystkie panie w telewizji twierdziły, że 'powitanie słońca' zmieniło ich życie, a inne w gazetach zapewniały, szczerząc zęby, że godzinny bieg o czwartej nad ranem to ich ulubiony sposób na walkę ze stresem. Coś mi tu nie pasowało. Każdy ćwiczył, a żeby nawet jeszcze tylko ćwiczył, każdy się z tego cieszył! Z ostatnimi wytrwałymi znajomymi, znalazłyśmy się same na polu walki.

I was really confused. Of course, I was confident of my inborn amazing and breathtaking flexibility but I decided to test it. Once, being stucked in a very weird and hurtful position, I collapsed on the floor, I kinda lost my confidence. And this is how I became a sport monster (well, it's a big exaggeration). And I'm telling you - it feel so good!  Being a sport monster is pretty convenient. The fairy tales about jumping endorphines are so true, you've got more energy, you concentrate easily and you don't have to lay down on the floor everytime you do vacuuming. I just want you to know I'm not a maniac (yet), I don't throw out from my fridge every single yoghurt that doesn't have a 'bio' label on it and I don't spend day and night in the gym, there would a looong way for me to go since my 'starting level' was not really even a 'level'.

W tym całym zamieszaniu, zdezorientowana, ale pewna jednocześnie swojej wrodzonej, nadzwyczajnej sprawności fizycznej, postanowiłam ją przetestować. Kiedy zapętlona runęłam na ziemię, już wiedziałam, że nie tędy droga. I wtedy właśnie zmieniłam się w sportowego (jeszcze pseudo) potwora. Prawić morałów tu nie zamierzam, bo i trudno, żeby morały prawiła siedemnastolatka, ale szczerze mówiąc, bycie takim potworem okazuje się bardzo wygodne i przyjemne. Bo tu i endorfiny, i więcej energii, zwiększona koncentracja, a i jeszcze podczas odkurzania nie pada się na ziemię co dwie minuty, łapiąc się za plecy. Moja "sportowość" nie jest jeszcze niczym maniakalnym (a do wszelkich maniactw, jak wiecie, mam słabość), nie wyrzucam z lodówki wszystkich jogurtów nieopatrzonych zieloną naklejką 'bio', ani nie spędzam całych upojnych dni i nocy na siłowni - do tego byłaby bardzo długa droga, bo wystartowałam przecież z poziomu poniżej jakiegokolwiek możliwego.

And you know what I think? We finally have a trend that can easily transform into a healthy lifestyle. Afters years and years of promoting anorexia or obesity, BEING IN SHAPE is finally in. It's all about treating your body as an individual, embracing and working on what you have and treating it with respect, because it deserves it, well you deserve it.  'A healthy mind in a healthy body' ? That's SO TRUE. 

I tak sobie myślę, że wreszcie w modzie mamy trend, który (zastosowany w rozsądnych ilościach) może z powodzeniem stać się stylem życia. A, że moda uwielbia popadać ze skrajności w skrajność, cieszmy się, że nareszcie (być może pozornie) zachowuje równowagę. Po promowaniu na zmianę anoreksji lub otyłości, w cenie jest ciało traktowane indywidualnie, niekoniecznie "zrobione" na modłę wychudzonej modelki, ale takie, z którym obchodzi się z należytym szacunkiem. Bo w końcu ktoś powiedział "W zdrowym ciele, zdrowy duch"... i chyba miał rację :)


PS Zabieram się już za odpowiadanie na komentarze pod poprzednim postem :) Dajcie mi czas do wieczora!