INNER MAGNET

(ph. Maksymilian Scholl / wearing AA shirt, vintage blazer, SIX collar pins, Zara trousers, Nike shoes)

Sometimes I tend to get this weird impression that in my body I've got some sort of magnet installed that just pulls in all the bad luck. I don't know why but it just happens that things that should have not happened, are happening right in front of me. Take my so-called trip to Milan. Together with B. we organized everything - the accommodation, we bought tickets, we printed the map, we circled our top things to see with colourful markers,  I even made a whole soundtrack for our trip, for Christ sake. It was going to be the journey of our lives, the most wonderful weekend in Milan, the never ending girls' night out, the freaking awesome cultural event. And allow me to say that there was Milan fashion week going on that time. So we packed our things, headed to the airport, got super excited and we waited for the plane. Half of hour of delay. That's quite normal. We didn't panic. After all, it was snowing - we were thoughtful, we could understand. One hour of delay - sometimes some of the phrases in those little 'Speak Italian' books make me stop and think a little bit longer but I actually got to know how to say "How can I reload my gas cainster" in Italian. After almost three hours we were informed our flight had been cancelled. Yay. A real dance of victory was urgently needed. So yep, bye bye Milan, bye bye my money, bye bye my soundtrack, bye bye the freaking amazing weekend. My magnet still works. 

Czasami mam takie dziwne wrażenie, ze gdzieś we mnie jest sobie swego rodzaju magnes, ściągający wszystkie pechowe zdarzenia tego świata. Nie wiem dlaczego i nie wiem jak, ale rzeczy, które dziać się nie powinny, dzieją się prosto przede mną. Weźmy na przykład moją świetnie zaplanowaną, długo wyczekiwaną wycieczkę do Mediolanu. Razem z B. zajęłyśmy się wszystkim - zakwaterowanie opłacone, bilety kupione, mapa wydrukowana, miejsca warte zobaczenia zakreślone wszystkimi kolorami markerów. Zrobiłam nawet ścieżkę dźwiękową do wyjazdu - to była, jak widzicie, bardzo poważna sprawa. Weekend w Mediolanie, wyjazd naszego życia, niekończąca się impreza dziewczyn, wielce kulturalne wydarzenie, a na dodatek trwający w tym czasie Tydzień Mody. Spakowałyśmy więc swoje rzeczy, dotarłyśmy na lotnisko i czekałyśmy. Lot opóźniony pół godziny. To w sumie nic nadzwyczajnego. Nie panikowałyśmy. Padał śnieg, a my, jako osoby bardzo wspaniałomyślne, rozumiałyśmy takie usterki i nie popsuło nam to naszych szampańskich humorów. Godzina spóźnienia - zaczęłam się zastanawiać, do jakich osób są kierowane "Rozmówki polsko-włoskie", kiedy w dziale "najczęściej używane zwroty" znalazłam pytanie "Czy wie Pani, gdzie mogę napełnić moją butlę gazową?". Po ponad trzech godzinach, poinformowano nas, ze lot został odwołany. Czekałam już tylko na konfetti i klauna. Pa pa Mediolanie, pa pa pieniążki, pa pa moja ścieżko dźwiękowa, pa pa super-ekstra-niesamowity weekendzie. Jak widać, mój magnes ma się wciąż bardzo, ale to bardzo dobrze.