HAIR BOWS AND COLLARS

(ph. Basia Zielińska/ wearing second-hand sweater, f&f (Tesco) blouse, second-hand shorts)
 

Two days ago I was sitting in our city's main library and cramming for my history exam. While I was swimming in the endless sea of dates, surnames, battles, births, deaths and destructions, I looked around me and my lord, I realized something that I don't what really to think about. I'm turning eighteen this year. I saw all these people sitting in the main library room, preparing for the finals, surrounded with yellow and green highlighters, over fifteen books on each desk and countless sheets with notes (and a laptop with Facebook opened), I saw their bored/tired/I-don't-even-know-what-I'm-reading-about faces and it struck me - this will be me next year: officially an adult, officially in the last class of high school, officially worrying about my future and officially becoming coffein addict. And in this brief moment, between Napoleon's battles and the Congress of Vienna, when I looked at all that crowd, I realized how much I didn't want to grow up.
 

Dwa dni temu, kiedy tak siedziałam w jednej z krakowskich bibliotek i pilnie uczyłam się historii, odkryłam coś bardzo przerażającego, niepokojącego i niespodziewanego. Pływałam właśnie w wielkim basenie dat, nazwisk, bitew, urodzin, zgonów i zniszczeń, kiedy w ramach przerwy od tej jakże fascynującej nauki, rozejrzałam się wokół siebie i zorientowałam się, że w tym roku kończę osiemnaście lat. Nie wiem, skąd takie przemyślenia akurat podczas nauki o bitwie pod Auerstadt, ale tak jakoś zobaczyłam te wszystkie osoby w bibliotece przygotowujące się do matury, obłożone markerami, książkami, laptopem z włączonym facebookiem, stosem notatek dziwnej treści i w momencie, w którym zobaczyłam ich, zobaczyłam też siebie za rok - dokładnie taką samą, oficjalnie dorosłą, oficjalnie w ostatniej klasie, oficjalnie niewyspaną i oficjalnie uzależnioną od kofeiny. I właśnie tak pomiędzy bitwami Napoleona i kongresem wiedeńskim, dotarło do mnie, jak bardzo nie chcę dorastać.
 

Since you know I am quite an particularly weird human being, I'm fed up with growing up even though I haven't grown up yet and that is not necessarily connected with just a birth date. And I seriously start to worry about myself because if my desire to be young 'foreeeever' hit me when I'm 17 (?!) what I'm gonna do when it hits me when I'm like...50. I wouldn't be surprised if I turned out to be one of those motor-riding-all-in-black-wild-free-whatever person suffering from a middle age crisis. But now I decided to just enjoy all the freedom that comes with my age. Cause seriously, 17 seems like the most perfect age to wear anything. I'm not too old and not too young. Hair bows, tulles, collars - so pretty much everything that a kid from a kindergarten loves. Yes, I know, that's girly-girly to the extend some people can't just take it. I swear if I were in kindergarten right now, I would surely be that girl that boys don't want to play with. You know, that type of 6-year old girly-girly girl (?) that makes 6-year old boys shudder with disgust.

 

Zaczynam się o siebie trochę martwić, bo skoro pragnienie bycia wiecznie młodym pojawia się u mnie w wieku lat siedemnastu, to co ja będę wyprawiać, kiedy dopadnie mnie kryzys wieku średniego. Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby okazało się, że wstąpiłam do jakiegoś stowarzyszenia składającego się z wolnych, szalonych, niebezpiecznych mężczyzn po pięćdziesiątce w skórze. Postanowiłam jednak cieszyć się tym, co mam. A mam lat siedemnaście i mam prawo do noszenia ubrań jak z przedszkola bez bycia posądzaną o problemy psychiczne. Kokardy, tiule, kołnierzyki - wszystko to, czym z pewnością nie pogardziłaby żadna siedmiolatka, a co w pewnym momencie przyprawiłoby nieco starszego osobnika o mdłości. Słowo daję, gdybym teraz chodziła do przedszkola, byłabym zapewne jedną z tych dziewczynek, z którą mali chłopcy, nawet zmuszani, nie chcieli się bawić. Wiecie, ten typ dziewczyńsko-dziewczyńskiej siedmiolatki, która sprawia, że siedmiolatkowie drżą z obrzydzenia.

 

 

 Oh, and since my post couldn't be complete without letting you know what the weather is like in

Poland, let me just tell you it's 6th April and we've got snow on the streets. With this lovely accent allow me to wish you a wonderful weekend and a magnificent next week! Xx

 

Już miałam kończyć ten post, kiedy przypomniałam sobie, że czymże byłaby moja publikacja na blogu bez chociażby krótkiego raportu pogodowego? 6 kwietnia, wiosna w rozkwicie, śnieg na ulicach, trzy stopnie powyżej zera na termometrze. Tym "radosnym" akcentem żegnam się z Wami i życzę udanego tygodnia! :)