ALL THAT GLITTERS

 (Weronika Załazińska / ph. Maks Scholl / wearing second-hand shirt, Stylestalker skirt via Sonextyear, vintage bag)

If you are one of the avid readers of my blog (please tell me there are some, only even to boost my ego) you know one zillion meaningless facts from my life, all my obsessions, my fears (that means everything), my obsessions and my fears at the same time (white). Everything. So you probably also know that I'm not really into shiny stuff, sequined boots, bags, shiny jewellery etc. They scare me. Of course, from time to time I decide to fight with my fears. And of course I never blow the fight. I once bought a beautiful dark blue sequined tunic, which was hand made in Syria. This wonderful tunic has been hanging in my wardrobe for two years, waiting for the 'special occasion' which is probably too special to happen. I also had shiny red shoes some time ago, they were nice. So nice that I decided to sell them.

Znacie mnie już prawie doskonale, jesteście więc świadomi moich obsesji, lęków (a jest ich nieskończona ilość), obsesji i lęków równocześnie (kolor biały). Zapewne wiecie więc także, że "świeci się" u mnie na blogu bardzo rzadko, bo ogólnie rzecz biorąc świecidła ( a szczególnie te duże ubraniowe) zajmują niebezpieczne terytorium, a ja się w takie miejsca raczej nie zapuszczam. Jak zwykle oczywiście, od czasu do czasu, próbuję oswoić daną rzecz sprawiającą mi kłopoty. I jak zwykle oczywiście kończy się to klęską. Tak było na przykład z piękną, cekinową, ręcznie robioną tuniką z Syrii, którą dorwałam w amoku w którymś z miejscowych komisów. Tunika ta wisi w szafie od dwóch lat, czekając na "specjalną okazję", która jest chyba aż za specjalna, żeby się pojawić. Podobna historia dotyczyła także świecących czerwonych butów jazzówek, które przeżyły ze mną kilka tygodni, bo potem zdecydowałam jednak, że posłużą lepiej komu innemu.

But I never give up easily (unless I'm doing sit-ups). I had to defeat my own inner-demons (oh, it's getting really serious here) and face...the shiny things. I have to admit the last few years, at least in Poland, didn't allow shiny-lovers to spread their wings. It was so weird to wear sequines during the day, like wow, totally inappropriate. People associated shiny things with clubs and carnival only. Or with fortunetellers. Or with the ladies, whose proffession I wouldn't like to write here (or maybe it was only me who thought like this?). But anyways. Sudenly, the shiny stuff is everywhere. It's very (prepare yourself for the ugliest word ever)...trendy. Ugh, I honestly hate this word so much. It's in fashion, let's say it this way. They're very in fashion. So you've got shiny shoes (it seems you can't find normal shoes in YouKnowWhichOneHugeShopWithTheStartingLetterZ), blouses, dresses, bags. Well, maybe it's good? Don't you think it was quite absurd to accept big cleavages, super-short skirts and at the same time not accepting a simple sequined...thing? I've heard changes are good. And let's stick to that.

 Ja jednak łatwo się nie poddaję (chyba, że robię brzuszki). Trzeba było pokonać wewnętrzne opory i stawić czoło...świecącemu. Bo trzeba przyznać, że ostatnie lata dla miłośników ornamentów i tkanin błyszczących, nie były zbyt łaskawe, przynajmniej na naszym rodzimym podwórku. Cekiny przywodziły na myśl przechodniom tylko i wyłącznie klubowe klimaty i noszenie ich w środku dnia nie spotykało się z aprobatą. Świecące buty wzbudzały zaskoczenie, ale i uśmiech, a obwieszanie się błyskotkami kojarzyło się raczej z wróżkami, divami lub paniami, z którymi utożsamiać bym się nie chciała. I tak jak to było z gołym brzuchem (o którym pisałam tutaj), świecidła wszelkiej maści przestały już być tematem drwin. One są nawet...(uwaga, najbrzydsze słowo świata) trendy. Uh, na prawdę nie cierpię tego słowa. One są, w takim razie, modne. I to bardzo. Nagle wszystko się świeci - buty (zdawałoby się, że w SamiWieceJakiejWielkiejSieciówce nie uświadczy się zwykłego buta), bluzki, sukienki, torebki. Wszystko. Ale może to i nawet dobrze? Czy normalne było pogodzenie się z wielkimi dekoltami, super-krótkimi (mega-super-krótkimi) spódniczkami, podczas gdy osobę ubraną w prostą cekinową spódnicę chciano odesłać z powrotem na karnawał? Zmiany przecież (a przynajmniej tak się mówi) są potrzebne.

 So it's easier to shine. With this thought in my mind, armed with my gold sequined skirt, I decided to face the summer sunlight. If you mix golden colour with sequined and sunlight, you don't even shine like a star, you've got this enormous cloud of brightness and glitter around you. Anyways I made it. I did survived and I'm happy to say I even worked sequines out.

A więc świecić jest ostatnio łatwiej.  Z taką myślą, uzbrojona w złotą cekinową spódnicę, zdecydowałam się zmierzyć z promieniami słońca. Połączenie koloru złotego, cekinów i promieni słonecznych już nawet nie równa się świeceniu w stylu miliona monet, jest to raczej oślepiający blask. W każdym razie, błyszcząca we wszystkie strony świata, przeżyłam ten dzień i z wielką radością oznajmiam, że oprócz kolory białego, udało mi się również ujarzmić i cekiny.

♫ Ellie Goulding - Lights