WERONIKA VS THE MALL

(ph. Basia Zielińska / wearing second-hand sweater, second-hand shorts, second-hand coat, Zara bag, h&m necklace, boots via eButy.pl)

One week ago I decided to send myself on a suicidal mission. I went to the mall. In the middle of December. I was sooo ready to shop since I do it three or four times a year so as you can imagine, all my hidden instincts of a shopaholic just acumulated in me and I couldn't wait to enter the mall, do shopping surrounded with Christmas time music and "spend all my money" like all those gangsters do in the gangsta song. That's funny.

Mniej więcej tydzień temu wysłałam się na samobójczą misję. Poszłam do centrum handlowego. W sobotę. W środku grudnia. Wycieczki w ową stronę nie zdarzają się mi zbyt często, może kilka razy do roku, tak więc cała ta presja i podświadome instynkty zakupoholiczki kumulują się gdzieś tam w środku i raz na jakiś czas muszą po prostu się uwolnić. Nie mogłam się już doczekać, kiedy wkroczę do centrum handlowego, zrobię zakupy podnosząc w zwolnionym tempie każdą rzecz i przekonując się, że jest dla mnie stworzona, podczas gdy z głośników będzie dudnił jakiś George Micheal czy ktoś mu podobny, a przy okazji wydam wszystkie oszczędności w ramach świątecznej ekstazy. Wolne żarty.

After visting a few shops and not liking a single thing (or liking something but coming to the conclusion that my savings are not able to cover even 1/4 of its price), I decided to stick only to the shops that sell totally useless but totally beautiful things like candles, cups, boxes, lamps etc etc. I thought it was a good idea also because they always seem to be the less crowded. Guess what? Not this time. I almost died there. I mean it. People were everywhere, laughing, having fights, walking too fast, walking too slowly, making their ways through the narrowest alleys ever hitting me right in my hip. All my Christmas time spirit - gone. After a longer consideration I came to the conclusion that it would be nice to buy at least a candle. Well, even such an easy thing as buying a candle turns out to be the most difficult task when it's December. I waited for the right moment, ran into the shop, did my thing and evacuated leaving "Last Christmas" behind me. December shopping? No, thanks.

Po odwiedzeniu kilku sklepów i stwierdzeniu, że ani jedna rzecz mi się nie podoba (albo stwierdzeniu, że bardzo coś mi się podoba, ale moje oszczędności nie będą w stanie pokryć nawet 1/4 ceny owej rzeczy), zdecydowałam, że skupię się tylko na sklepach, które oferują świeczki, lampki, pudełka, kubki, czyli rzeczy z reguły bezużyteczne, ale za to jakże piękne. Poza tym, w nich zawsze jest mniej ludzi. I zgadnijcie co. Nie tym razem. Prawie tam umarłam. Nie żartuję. Ludzie byli wszędzie, śmiali się, krzyczeli na siebie, urządzali sobie spacery po sklepie w tempie żółwim, biegali jak opętani, przepychali się przez alejki jednocześnie nie szczędząc mi uderzeń w biodro. Świąteczny klimat ciepła i dobroci w moim umyśle - wyparował. Uznałam, że utopię moje smutki w kupnie chociażby świeczki. Tu także się przeliczyłam, bo nawet taka błaha rzecz, jak kupno świeczki staje się zadaniem arcytrudnym w warunkach grudniowych. Poczekałam więc na odpowiedni moment względnego spokoju w sklepie, nie patyczkując się zrobiłam swoje i zostawiając za sobą melodię "Last Christmas" ewakuowałam się szybko. Centrum handlowemu w grudniu serdecznie podziękuję.